و کلمه بود و جهان در مسیر تکوین بود
و دوست داشن آن کلمه نخستین بود
و عشق روشنی کائنات بود و هنوز
فتیله های کواکب تمام پائین بود
خدا امانت خود را به آدمی بخشید
که بار عشق برای فرشته سنگین بود
وزندگانی و مرگ آمدند و گفته نشد
کزین دو حادثه اولی کدامین بود؟
وآمدیم که عاشق شویم و در گذریم
که راز زندگی و مرگ آدمی این بود
............
از اشعار زیبای مرحوم حسین منزوی
با هزاران درود به دوستان نازنینم و با عرض خسته نباشید .....بسیار وبلاگ عاشقانه و زیبایی دارید......از شما ذوج جوان و عاشق جز این انتظاری نیست ....
....گمان می کنم اگر در بیت نخست به جای ( کلمه ) ها ( واژه ) گذاشته شود و در بیت ماقبل آخر اگر بین ( حادثه ) و ( اولین ) یک ( آن ) بگذاریم سکته ی شعر از بین می رود.....گستاخی مرا ببخشید ......برای شما دو پرستوی عاشق شادکامی و نیکبختی آرزو می کنم......شاد زی مهر افزون